نمایش اقتدار

باسمه تعالی

 

عدالت و پیشرفت از مقوله هایی هستند که با ادراک مردم گره خورده اند. به بیان دقیق تر یکدیگر را بازتولید می کنند. انان که ادراک روشنی از پیشرفت دارند و مسیر جامعه را رو به جلو ارزیابی می کنند، خود در چرخاندن این چرخ، به صف اول قیام نموده اند. اما انان که اماره ای و یا انگاره ای از پیشرفت و عدالت نمی بینند، کامشان دائما از توهم بی عدالتی و عقب ماندگی تلخ است.

یکی از بهترین کارهایی که یک دولت می تواند انجام دهد این است که مظاهر پیشرفت و عدالت را در جامعه شناسایی کند و با نمادسازی و سمبل سازی، سهمی در فرهنگ مردم داشته باشد. شاید بخشی از این نمادها باید در سبک زندگی افراد ورود کند ولی قبل از انکه اینقدر مساله را عمیق پاسخ دهیم می توانیم با یک نگاه مدبرانه مساله را راحت تر حل کنیم: مثلا شروع با مدیریت شهری! (به کارگیری نمادهای مختلف در سطح شهر)

در این زمینه کافی است نگاهی به سایر بلاد بیندازیم. گرچه نمی توان علامت سوال را از مقابل عبارت "تحقق پیشرفت و عدالت" در ان کشورها نادیده گرفت ولی انان در همراه کردن مردم نسبتا موفق بوده اند.

بدیهی است که در یک مدیریت حساب شده، افق روشن است و مردم انتظار دارند که حالت ایده آل را رصد کنند. دائما ان را در مقابل خود ببینند و جوانه اهدافشان را روزانه و چه بسا هر لحظه آبیاری نمایند. اما این امر مقدور نیست مگر با یک مدیریت هنرمندانه. این کار در مقایسه با کارهای زیرساختی خیلی هزینه بر نیست گرچه بسیار ارزشمند است.

برخی کشورها، موزه هایی به راه انداخته اند که در ان آرمان ها، تاریخچه، اهداف، رویاها، آرزوهای مردم ان سرزمین را به تصویر کشیده است. حضور در این پارکها و موزه ها ادراک ادمی را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.

یکی دیگر از مواردی که فوق العاده جالب است به کار گیری نمادهای مختلف پیشرفت در راه اهن جدیدالاحداث چین است. تصاویر، ادعای فوق را تصدیق می کنند.